De oprichting
In 1948 riepen de initiatiefnemers “den bevolking van de wijk Duindorp” op om hun steun te geven tot het stichten van de Voetbal Vereniging Duindorp.” Het zou uiteindelijk nog twee jaar duren, voordat Duindorp S.V. daadwerkelijk het levenslicht zag. Niet dat er geen animo was bij de Duindorpers om te gaan voetballen, maar er ging steeds iets mis. SDS fuseerde met Scheveningen in de jaren dertig en ook Voetbal Vereniging Duindorp werd door de grote broer opgeslokt. Het leek er dus niet van te komen. Maar een ledenstop bij voetbalvereniging Scheveningen en de destijds bestaande rivaliteit tussen Duindorp en de overige Scheveningers, maakten het verlangen naar een eigen club alleen maar groter. Een club dichtbij huis en voor de burger met de kleine beurs. Vandaar dat Jan IJzendoorn, eigenaar van het cafe Duinzicht in de Duivelandsestraat een oproep deed in de wijkkrant: Wie wil voetballen, meldt zich aan in het cafe. En zo zaten IJzendoorn, voorzitter De Roo van de wijkvereniging en de ondernemers Wessels, C.de Bruin en Van der Bijl rond de tafel.
Op 15 augustus 1950 werd dan toch eindelijk de Duindorp Sport Vereniging opgericht. De club was dus een sportvereniging, omdat er naast het voetbal ook aandacht besteed werd aan dameshandbal, korfbal, wandelen en volleybal. Overigens schreef de club zich eerst in bij de KNVB als S.V.D. (Sport Vereniging Duindorp), maar onder deze naam kon men niet tot de Bond toetreden aangezien er al een club bestond onder deze naam. Ook de verwisseling van de letter “D”, als D.S.V. werd door de KNVB niet geaccepteerd. Duindorp SV werd dus uiteindelijk wel goedgekeurd.
Het kostte de club wel heel veel pijn en moeite om het hoofd boven water te houden want de animo voor deze nieuwe vereniging was niet zo bijster groot en daardoor hadden de genoemde heren, die ook het eerste bestuur vormden, te kampen met geld- en spelersgebrek.
Het eerste (en enige) voetbalelftal van Duindorp SV bestond dan ook voornamelijk uit leden die de dertig reeds ruim waren gepasseerd.
Het oprichten van een club was een leuk idee, maar hoe hield je deze draaiende? Duindorp S.V. had dus te maken met allerlei problemen. Allereerst moest er een veld gevonden worden. Als het aan de Duindorpers lag, moest dat in de wijk zelf gerealiseerd worden. Aan het einde van de Pluvierstraat lag een mooi stukje grond, vonden de initiatiefnemers. De gemeente dacht hier anders over, een veld in Duindorp kwam er niet en de sportclub week uit naar de Goudenregenstraat (hoek Sportlaan), waar niet bepaald een mooie grasmat lag. Het hobbelige veld droeg nog alle sporen van de oorlog met zich mee. Eerst moesten de bomtrechters van dit stuk Atlantikwall gedicht worden. Toen dat was gebeurd, mocht er nog niet gespeeld worden, De bond eiste deugdelijke doelen en een goede afrastering. Maar waar haalde de club zo snel het geld (fl. 125,-) vandaan? Secretaris Cees de Bruin vond uiteindelijk een oplossing. Hij wilde het voorschieten, maar dan moest hij het geld binnen 14 dagen terughebben. Dan ging De Bruin namelijk trouwen en dat geld kon hij daarvoor best gebruiken. Zo gezegd, zo gedaan. Binnen 2 weken had de Bruin zijn geld terug. Toch vond de Bond de accommodatie nog steeds niet in orde en Duindorp SV moest zondags tijdelijk zijn intrek nemen bij V.O.G. aan de Fruitweg en de junioren bij S.V.T. aan de Buurtweg. Niet ideaal natuurlijk maar eindelijk kon men gaan voetballen!
Meer informatie over de historie op de website van De Haagse Voetbalhistorie.
